Сказки короткевича на белорусском языке - Altarena.ru — технологии и ответы на вопросы

Содержание

Казкі Уладзіміра Караткевіча
БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА
Уладзімір Караткевіч
Кацёл з каменьчыкамі
Уладзімір Караткевіч: Кацёл з каменьчыкамі
Кацёл з каменьчыкамі: краткое содержание, описание и аннотация
Уладзімір Караткевіч: другие книги автора
Кацёл з каменьчыкамі — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком
Похожие книги на «Кацёл з каменьчыкамі»
Владимир Короткевич (Уладзімір Караткевіч)
Видео

Казкі Уладзіміра Караткевіча

На пачатку творчага шляху Уладзімір Караткевіч звярнуўся да мінуўшчыны і набыткаў фальклору. Уладзімір Караткевіч разумеў вялікае выхаваўчае значэнне казкі, яе ролю ў фарміраванні любові да радзімы, да беларускай мовы. Патрыятычнай паводле зместу з’яўляецца казка «Лебядзіны скіт». У ёй апавядаецца пра падзею, якая адбылася вельмі даўно, калі татары напалі на рускую зямлю. Яны рухаюцца з нарабаваным багаццем і палоннымі. Хан Бату параўноўвае народ са статкам, «у якім кожная жывёла думае толькі аб тым, каб есці другіх і не быць з’едзеным». Яму пярэчыць паэт Юсуфі. Тады хан прапануе старому, якога яны ўбачылі каля скіта, зрабіць выбар: аддаць сваё жыццё дзеля выратавання людзей, альбо наадварот. Стары гатовы памерці, але просіць пакінуць жывымі столькі палонных, колькі змесціцца ў яго скіце. Хан згаджаецца. У скіт зайшлі ўсе палонныя і вылецелі адтуль белымі лебедзямі. Стары кажа, што ён прыняў «слёзы і гора цэлай зямлі». І яшчэ ён «верыў і любіў. Калі хоць адзін чалавек астаўся на роднай зямлі – яна не загіне». Стары ператварыўся ў камень, «з-пад якога тачыліся слёзы, збягалі ў ручаёк, струменьчыкам беглі да возера». Напалоханыя ворагі кінуліся прэч. У канцы казкі пісьменнік прывёў дзве версіі пра ўзнікненне назвы «Белая Русь». Ад лебядзінага апярэння стала белай вопратка ў яе людзей. А яшчэ кажуць, што яна таму «белая», бо пад татарамі не пабыла.
Казка «Верабей, сава і птушыны суд» ўзнікла на аснове адной з беларускіх казак. Яна адказвае на пытанне: чаму верабей скача дзвюма нагамі, чаму ў савы рознакаляровае пер’е…
У казцы «Кацёл з каменьчыкамі» пісьменнік асудзіў несправядлівасць як самую ганебную для чалавечага грамадства з’яву. Багаты і скнарлівы сусед Ігнат не падтрымаў бедную Мар’ю ў бядзе. Каб супакоіць галодных дзяцей, яна пачала варыць у катле каменьчыкі. Неўзабаве ў яе хату зайшоў чалавек, які аказаўся Вялікім Чараўніком. Ён дапамог гаротніцы. Сыпнуў каменьчыкі па раллі, і яны ператварыліся ў бульбу. Так ён у чароўна-фантастычнай форме паказаў, як з’явіўся на Беларусі такі важны харчовы прадукт. А ў сквапнага і зайздроснага Ігната на полі каменьчыкі выраслі ў валуны велічынёй з хату.
У казцы «Нямоглы бацька» паводле закону, што быў на нашай зямлі ў даўнія часы, старых бацькоў адвозілі паміраць у лес. Пятро пашкадаваў свайго бацьку і схаваў яго. Той год быў неўрадлівы, на тых людзей напалі суседзі і бацька Пятра падказаў, што трэба зняць са стрэх неабмалочаныя снапы і вытрасці іх. У другі раз, бацька Пятра даў прапанову як можна пазбавіцца ад Велікана, што пасяліўся на іх зямлі. І людзі адмовіліся ад ранейшага закону. У казцы сцвярджаецца думка пра важнасць агульначалавечых каштоўнасцей: «Жылі сілай. А розумам забівалі… Шануйце дабрыню, хоць слабую. Шануйце мудрасць, хай сабе нямоглую. Насіце на руках бацькоў».
Казка «Вясна ўвосень» адметная любоўю да прыроды. Галоўныя героі дзеці – Янка і Аленка. Янка хварэў і яго сястрычка пайшла па сонейка, каб яно заглянула ў пакой Янкі. Жывымі атрымаліся дыялогі птушак, жывёл, жабкаў, грыбоў, звяроў. Пісьменнік стварыў непаўторны і чароўны малюнак абуджанай Сонейкам асенняй прыроды.

Источник

Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч (26 лістапада 1930, Ворша, цяпер Віцебская вобласьць — 25 ліпеня 1984, Менск, БССР) — беларускі паэт, празаік, драматург, публіцыст, перакладчык, сцэнарыст, клясык беларускае літаратуры. Адна з найбольш яскравых постацяў у беларускае літаратуры другое паловы XX стагодзьдзя. Першы беларускі пісьменьнік, які зьвярнуўся да жанру гістарычнага дэтэктыву.
Творчасьць Ўладзімера Караткевіча адрозьніваецца рамантычнай скіраванасьцю, высокай мастацкай культурай, патрыятычным патасам і гуманістычным гучаньнем. Пісьменьнік істотна ўзбагаціў беларускую літаратуру ў тэматычных і жанравых адносінах, напоўніў яе інтэлектуальным і філязофскім зьместам. Найбольш вядомыя такія творы аўтара, як аповесьці «Дзікае паляваньне караля Стаха», «Сівая легенда», раманы «Каласы пад сярпом тваім», «Хрыстос прызямліўся ў Гародні», «Чорны замак Альшанскі», эсэ «Зямля пад белымі крыламі».
Уладзімер Караткевіч пісаў пра гісторыю свайго народу, пра ягонае мастацтва, культуру, духоўнае жыцьцё. Ён выступаў у абарону беларускае мовы й культуры, помнікаў архітэктуры й прыроды. Ён аказаў вялікі ўплыў на грамадзкае, эстэтычнае й духоўнае жыцьцё беларускага народу.
Адзін з дасьледнікаў творчасьці Ўладзімера Караткевіча, літаратуразнаўца Анатоль Верабей назваў Караткевіча гонарам і сумленьнем беларускае літаратуры, пісьменьнікам, які змог цалкам раскрыць душу народу й ягоны нацыянальны характар, выявіць перадавыя грамадзкія й эстэтычныя ідэалы.
Wikipedia

Раманы
Леаніды ня вернуцца да Зямлі (Нельга забыць; 1960—1962, апублікаваны ў 1962, кніжнае выданьне — 1982 )
Каласы пад сярпом тваім (1962—1964, выдадзены ў 1965)
Хрыстос прызямліўся ў Гародні (1965—1966, выдадзены на беларускай мове ў 1972)
Чорны замак Альшанскі (1979)
Аповесьці
Предыстория (канец 1940-х — пачатак 1950-х)
Дзікае паляваньне караля Стаха (1950—1958, выдадзеная ў 1964)
У сьнягах драмае вясна (1957, выдадзеная ў 1989)
Цыганскі кароль (1958, выдадзеная ў 1961)
Сівая легенда (1960, выдадзеная ў 1961)
Зброя (1964, выдадзеная ў 1981). Працяг раману «Каласы пад сярпом тваім»
Ладзьдзя Роспачы (1964, выдадзеная на беларускай мове ў 1978)
Чазенія (1966, выдадзеная ў 1967). Аповесьць-паэма
Лісьце каштанаў (1973)
Крыж Аняліна (няскончаная, выдадзеная ў 1988)
Апавяданьні
Рябина (Новелла) (1946)
Богун-трава (1946)
Любовь Моав (Легенда) (1950)
«Собачья радость» (1950)
Бетховен (Этюд) (1950)
Профорг Королев (1950)
«Это была старая-старая комната…» (1950)
Скрипка поет (1950)
Клен (1950)
Руки (Музыка)(1950)
Девушка из Быхова (1950-я)
«Когда бароны поняли…» (1950-я, першая палова)
Письмо из развалин Пиллен (Историческая миниатюра) Ягица, трепетная моя лань. (1950-я)
Дзядуля (1952)
Паляшук (1952)
Венус паўночная (З цыкла «Вандраваньні ўвосень») (1950-я)
Нямыя браты (1956)
Завеі (1958)
Карней — мышыная сьмерць (1958)
Лятучы галяндзец (1958)
Лясная гісторыя (1958)
Госьць прыходзіць на золкім сьвітаньні (1959)
Подыхі продкаў (Імпрэсія) (1959)
Аліва і меч (1959)
Пасьмяротная гісторыя аднаго цецерука (1959)
Белае Полымя (1959)
Як зьвяргаюцца ідалы (1959)
Лісты не спазьняюцца ніколі (1959)
Ідылія ў духу Вато (1959—1960)
У шалашы (1960)
Блакіт і золата дня (1960)
Маленькая балерына (1961)
Вось і ўсё (1962)
Як поле перайсьці (1962)
Кніганошы (Навэла) (1962)
Барвяны шчыт (1963)
Залаты бог (З цыкла «Казкі мора») (1963)
Сіняя-сіняя (1964)
Краіна Цыганія (1969)
Былі ў мяне мядзьведзі (1970)
Вока тайфуна (1970)
Вялікі Шан Ян (Песьня пра баявыя калясьніцы) (1970)
Калядная рапсодыя (1973)
Нарысы
Зямля пад белымі крыламі (1977)
Вільнюс — часьцінка майго сэрца
Вязынка
Званы ў прадоньнях азёр
Казкі Янтарнай краіны
Мой се гарадок!
Рша камен…
Зборнікі вершаў
Матчына душа (1958)
Вячэрнія ветразі (вершы й паэмы, 1960)
Мая Іліяда (1969)
Быў. Ёсьць. Буду. (1986)
Паэзія розных гадоў (1987)
Казкі
Лебядзіны скіт (1952)
Вужыная каралева (1952)
Аўтух-дамоўнік (1952)
Казка пра Пятра-разбойніка (1952)
Надзвычайная котка (1952)
Мужык і дзіва аднавокае (1952)
З вобразаў казак (1952)
Чортаў скарб (1973)
Верабей, сава і птушыны суд (1973)
Пасварыліся — памірыліся (1977)
Бліны на дрэве, грушы на вярбе (1977)
Скрыпка дрыгвы й верасовых пустэчаў (1977)
Кацёл з каменьчыкамі (1977)
Нямоглы бацька (1980)
Вясна ўвосень (1980)
Жабкі і Чарапаха (1980)
Пра Пана Галавана (сумесна з Алегам Лойкам) (1981)
Легенды
Маці Ветру (1956)
Легенда аб бедным д’ябле і аб адвакатах Сатаны (1961)
Публіцыстыка
Абдуванчык на кромцы вады
Людзям простым к добраму навучаньню
Гэта было 10-га сакавіка 1864 года…
З вадой і без вады
Коласаўцы
Мова (што я думаю пра цябе)
Наш агульны клопат
Родная мова
Ці дажывем да ста год, або пасмяротнае рыданне
П’есы сцэнары
П’есы
Млын на Сініх Вірах (пастаўленая на тэлебачаньні ў 1959)
Трошкі далей ад Месяца (напісаная 1959—1960)
Званы Віцебская (1974, пастаўленая ў 1977)
Кастусь Каліноўскі (напісаная ў 1963, пастаўленая ў 1978)
Калыска чатырох чараўніц (апублікаваная і пастаўленая ў 1982)
Маці ўрагану (1985, пастаўленая ў 1988)
Сцэнары
Сьведкі вечнасьці (1964)
Памяць каменя (1966)
Будзь шчасьлівай, рака (1967)
Хрыстос прызямліўся ў Гародні (з У. Бычковым, 1967)
Чырвоны агат (1973)
Дзікае паляваньне караля Стаха (з В. Рубінчыкам, 1979)
Чорны замак Альшанскі (з М. Пташуком, 1984)

Источник

БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Уладзімір Караткевіч

Кацёл з каменьчыкамі

І ўявім мы, што памчалі мы на нашым дыване-самалёце ў вясёлкавы наш з табою край, у сівую нашу з табой даўніну.

Ці бачылі вы паўночныя нашы ўзгоркі? Яны не дужа высокія, але ўсё ж верас на іх некалькі дзён раней робіцца сівы. Ад падмарозкаў.

Дык вось было гэта даўно, вельмі даўно, так даўно, што ў нашай з табой краіне яшчэ не было тады бульбы.

Пакуль бацька быў, сяк-так перабіваліся, а тут.

. Позняя, халодная была вясна. Такое самае лета. А восень яшчэ горай. Завылі вятры, уздзьмуліся рэкі, пашалелі азёры. Сатлелі травы на паплавах. Ад бацькі чуткі няма. Прыйшла чарга Мар’і ісці па дапамогу да суседа. А той сядзіць, далоні пад азадак паклаў ды пыхкае, як вожык. Нажэрся, свіння свіннёю.

— Пазыч мне, суседзе, меру ячменю ды меру фасолі. Я табе за гэта вясной адраблю.

— Адро-обе. Вясно-ою. Вясной усё наваколле адрабляць прыйдзе. А ты да таго часу ледзь ногі цягаць будзеш, а шчанюкі твае, можа, і не пацягнуць зусім. А можа, ты і ўдава цяпер. То й ён не адробіць. Не дам.

Рабіць няма чаго. Прыйшла бедная жанчына ў сваю халупу і, не запаліўшы нават лучынкі, упала на ўслон.

Цёмна. Цёмна за акном. Цёмна. Нізкія чорныя хмары і выхаду няма.

Што рабіць беднай Мар’і. Вырашыла яна дзяцей падмануць.

— Вы ляжыце зараз. Засніце. А я пайду бабоў назбіраю. Навару ды буду вас карміць.

Дзеці не засынаюць. Тады пайшла кабета, назбірала на полі дробных каменьчыкаў (а іх было сапраўды як бобу), высыпала ў кацёл і паставіла на агонь. Настолькі бедная была хата, што і печкі няма.

Ажно ўваходзіць у хату нейкі чалавек. Сам доўгі, кашчавы, з кіем, з торбай, адкуль нейкія травы тырчаць. І вочы пранізлівыя.

— Добры вечар у хату. Пусціце абагрэцца.

— Грэйся, добры чалавек. Толькі пачаставаць цябе няма чым.

— А што ж у катле варыш?

— Што ж ён?! Дзецям не даў?! Проста дзецям?!

А незнаёмы той быў Вялікі Чараўнік. Толькі чараваць яму ў жыцці дадзена было тысячу разоў і засталіся лічаныя разы. І нічога ён тым сваім чараўніцтвам не дабіўся. Як дагэтуль ішло, так і пасля.

Узяў ён з катла жменю каменьчыкаў і са свістам, як з сявенькі, сыпануў па раллі. І яшчэ, і яшчэ, і яшчэ.

А незнаёмы сыпе і сыпе. Увесь загон каменьчыкамі засеяў Россып. Дзецца няма дзе.

Мар’я плача. Ігнат смяецца. Балаган на кірмашы, і толькі.

— Глядзі, жанчына, за адзін дзень я табе ўсё пакажу. Заўтра будзеш капаць. А ва ўсе наступныя разы будзе гэта цягнуцца цэлае лета. Глядзі.

І тут камяні пачалі зарывацца ў зямлю. Як ружовыя, жоўтыя і белыя парсючкі. Ігнат аж счумеў. Вачыма толькі водзіць, нібы ў чужы гарох залез, а яго, злодзея, заспелі.

Тая прынесла. Расточкі ўжо ў кусцікі ператварыліся.

— Пацяпай вось так. Загарні ім ножкі ў кажушок. І яшчэ раз загарні. А кусцікі ўжо амаль кусты.

І вось на кустах заззяла мора кветак. Белыя, ружовыя, лілаватыя, ружова-белыя зорачкі. І ўсе з жоўтым сэрцайкам.

І выняў два камяні з-пад куста.

Пасля засумавалі кусты, паблякла іх лакіравана-шурпатая, зялёная зверху і матавая спадыспаду паверхня, пасохла гікаўё.

— Мне! Мне! Наймаю, кармлю.

Ігнат чуйдух прыляцеў з катлом. Самых буйных, з кулак, камянёў нацягаў.

— Во! Во! У мяне ж і каменьчыкі. Во ў мяне, дык камні з кулак. А гэтыя ж лайдакі, хіба ў іх камні. Слёзы, а не камні.

— Мне! Мне! У мяне і камні.

— Ну вось. Даў сёння хлеба яе дзецям?

— А што? Галадранцы. Самога з’ядуць, як мяккі будзеш.

Незнаёмы махнуў рукой.

— Ну чакайце, за такімі вы яшчэ й да мяне прыбяжыце. Прыйдзеце, любенькія, як прыпрэ.

Паглядзеў на яго незнаёмы, плюнуў.

— А чаму яны не зарываюцца?

— А таму, што вечна ім заставацца на вачах у людзей, як кожнаму скнарству, як кожнай жорсткасці, як кожнай нелюбові да людзей, як кожнай Несправядлівасці.

І пайшоў з жанчынай да яе хаты.

А пасля незнаёмы ўстаў.

— Чым мне табе аддзячыць?

— Нічым. Дабрынёю да людзей. Ды гэтага дабра ў цябе заўжды хапала.

— Пайду пагляджу, як сусед. Звар’яцеў, пэўна.

— Нічога. Я ж кажу. дабра ў нас хапала. Залішне.

Источник

Уладзімір Караткевіч: Кацёл з каменьчыкамі

Здесь есть возможность читать онлайн «Уладзімір Караткевіч: Кацёл з каменьчыкамі» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. категория: Сказка / на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Кацёл з каменьчыкамі: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Кацёл з каменьчыкамі»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Уладзімір Караткевіч: другие книги автора

Кто написал Кацёл з каменьчыкамі? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Возможность размещать книги на на нашем сайте есть у любого зарегистрированного пользователя. Если Ваша книга была опубликована без Вашего на то согласия, пожалуйста, направьте Вашу жалобу на info@libcat.ru или заполните форму обратной связи.

В течение 24 часов мы закроем доступ к нелегально размещенному контенту.

Кацёл з каменьчыкамі — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система автоматического сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Кацёл з каменьчыкамі», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Не бойтесь закрыть страницу, как только Вы зайдёте на неё снова — увидите то же место, на котором закончили чтение.

Узяў ён з катла жменю каменьчыкаў і са свістам, як з сявенькі, сыпануў па раллі. І яшчэ, і яшчэ, і яшчэ.

А незнаёмы сыпе і сыпе. Увесь загон каменьчыкамі засеяў Россып. Дзецца няма дзе.

Мар’я плача. Ігнат смяецца. Балаган на кірмашы, і толькі.

Тая прынесла. Расточкі ўжо ў кусцікі ператварыліся.

— Пацяпай вось так. Загарні ім ножкі ў кажушок. І яшчэ раз загарні. А кусцікі ўжо амаль кусты.

І выняў два камяні з-пад куста.

— Мне! Мне! Наймаю, кармлю.

Ігнат чуйдух прыляцеў з катлом. Самых буйных, з кулак, камянёў нацягаў.

— Во! Во! У мяне ж і каменьчыкі. Во ў мяне, дык камні з кулак. А гэтыя ж лайдакі, хіба ў іх камні. Слёзы, а не камні.

— Мне! Мне! У мяне і камні.

— Ну вось. Даў сёння хлеба яе дзецям?

— А што? Галадранцы. Самога з’ядуць, як мяккі будзеш.

Незнаёмы махнуў рукой.

— Ну чакайце, за такімі вы яшчэ й да мяне прыбяжыце. Прыйдзеце, любенькія, як прыпрэ.

Паглядзеў на яго незнаёмы, плюнуў.

— А чаму яны не зарываюцца?

І пайшоў з жанчынай да яе хаты.

А пасля незнаёмы ўстаў.

— Чым мне табе аддзячыць?

— Нічым. Дабрынёю да людзей. Ды гэтага дабра ў цябе заўжды хапала.

— Пайду пагляджу, як сусед. Звар’яцеў, пэўна.

— Нічога. Я ж кажу. дабра ў нас хапала. Залішне.

І так з’явілася на Беларусі Бульба.

Владимир Короткевич (Уладзімір Караткевіч)

Владимир Семёнович Короткевич (Караткевіч Уладзімір Сямёнавіч) – известный и любимый в народе белорусский писатель, поэт и драматург.

Родился 26 ноября 1930 года в Орше (Белоруссия). Во время Великой Отечественной войны находился в эвакуации с семьёй в Пермской области, позже в Оренбурге. В 1954-м окончил филологический факультет Киевского университета. После этого работал учителем в сельской школе в Киевской области, а затем в родном городе Орше. Позже учился на Высших литературных курсах (1960) и в Институте кинематографии (1962) в Москве и стал профессиональным писателем.

В 1958 г. был издан первый сборник поэзии «Матчына душа», впоследствии им были подготовлены к печати ещё три авторских поэтических сборника: «Вячэрнія ветразі» (1961), «Мая Іліяда» (1961), «Быў. Ёсць. Буду» (1986).

В 1961 г. вышел первый сборник прозы «Блакіт і золата дня», в который вошли повести «Седая легенда», «Цыганский король» и рассказы. За ним последовали сборники «Чозения» (1970) и «Вока тайфуна» (1974) — первая книжная публикация повестей «Листья каштанов» и «Дикая охота короля Стаха».

Основная тема творчества писателя – история родного края, её романтически-легендарное осмысление. Исторический аспект присутствует и в произведениях Короткевича о современности, таких как «Леаніды не вернуцца да Зямлі», «Чёрный замок Ольшанский», «Чозения».

В 1965 г. журнал «Полымя» опубликовал роман «Колосья под серпом твоим», одним из героев которого был легендарный Кастусь Калиновский. Книга, которую многие называют главной в творчестве писателя, рассказывает о событиях, предшествовавших восстанию 1863-1864 г.г. в Белоруссии и Литве. После авторской правки (вызванной в частности и цензорскими требованиями) роман был издан книгой в 1968 г.

Самое неоднозначное произведение писателя — роман «Христос приземлился в Городне», действие которого происходит в XVI веке. Сюжет романа основан на реальных событиях, записи о которых сохранились в старинных белорусских хрониках. Он был опубликован в журнале «Неман» в 1966 г. в сокращённом переводе на русский язык, на белорусском был издан лишь спустя шесть лет, а фильм, снятый по сценарию Короткевича в 1968 г. режиссёром В. Бычковым, надолго лёг на полку.

Легенды и предания о замке в Гольшанах — посёлке в Гродненской области (ныне от замка остались одни руины) вдохновили писателя на создание написанного в детективном ключе романа «Чёрный замок Ольшанский» (1980 г.).

Короткевич также написал несколько пьес, сценариев для художественных фильмов, большое количество эссе, очерков и статей.

Особо следует отметить книгу «Зямля пад белымi крыламi», посвящённую природе и истории Беларуси, рассказывающую о традициях и обычаях белорусского народа. (Впервые была издана в 1972 г. в переводе на украинский язык).

Владимир Короткевич был человеком обширных познаний, отличался независимостью суждений и жизнелюбием, был заядлым путешественником. Летом 1984 года он отправился в очередное своё странствие – на плоту по Припяти с друзьями. Там на Полесье ему стало худо, и он вынужден был вернуться в Минск, а через несколько дней его не стало.

Многие произведения увидели свет только после смерти автора. В 1987-1991 г.г. в издательстве «Мастацкая літаратура» вышло восьмитомное собрание сочинений, в которое вошли наиболее значимые тексты писателя. (Восьмой том вышел в двух книгах, в 1996 г. был выпущен дополнительный том прозы и публицистики, не вошедшей в основное собрание). В 2012 г. «Мастацкая літаратура» приступила к изданию полного собрания сочинений в 25 томах.

По произведениям писателя сняты художественные фильмы «Житие и вознесение Юрася Братчика», «Дикая охота короля Стаха», «Седая легенда», «Чёрный замок Ольшанский», «Мать урагана», мультипликационный фильм «Ладья отчаяния», поставлены балет, две оперы и многочисленные спектакли, группой «Стары Ольса» выпущен диск с записью аудиоспектакля «Ладдзя роспачы».

Фантастическое в творчестве Короткевича:

Не будучи писателем-фантастом, Короткевич оказал большое влияние на творчество белорусских писателей этого жанра, таких как Сергей Булыга, Ника Ракитина и многих других. В его произведениях широко используются народные легенды и предания; героика, романтика и приключения – существенная составляющая большинства его книг. Мистический характер носят повесть «Ладья отчаяния» и «Легенда аб бедным д’ябле і аб адвакатах Сатаны», написанная как роман-сценарий. Элементы мистики содержатся в романах «Христос приземлился в Городне» и «Чёрный замок Ольшанский». Особо следует упомянуть повесть «Дикая охота короля Стаха» — вероятно, лучшее из произведений, написанных в жанре готики в советские времена. Это блестящая модернизированная стилизация под Анну Радклифф, где пробирающие до костей якобы мистические ужасы оказываются на самом деле порождением вполне человеческой подлости и злобы.

Источник