Таджикский язык о любви - Altarena.ru — технологии и ответы на вопросы

Содержание

Стихи на таджикском языке
Таджикские философические стихи (Омар Хаям)
Стихотворение в честь Матерей на Таджикском языке
Стихи про любви на Таджикском (Шеъри ошиқи)
Стихотворение о Новом году (Соли нав)
Стихи для Гулбазма
Стихи про навруз на Таджикском >>>>
Стихи на таджикском языке
Видео

Стихи на таджикском языке

Таджикские стихи или стихотворение, написанной на таджикском языке имеют глубокий смысл, трогательные слова и тысячелетнею историю. Тут приведены таджикские стихи с переводом на русском языке, затрагивающие различные жизненные темы. Вы встретите тут таджикские стихотворение от классических поэтов, древних народных до современных и уличных произведений.

Картинка Таджикского поэта в средних веках

Суруди милли Тоҷикистон	Гимн Таджикистана (перевод на русский язык)
Диёри арҷманди мо,	Наша любимая страна,
Ба бахти мо сари азизи ту баланд бод,	Мы рады видеть твою гордость.
Саодати ту, давлати ту бегазанд бод.	Пусть твое счастье и благополучие будет всегда.
Зи дурии замонаҳо расидаем,	Мы шли к этому дню с древних времен,
Ба зери парчами ту саф кашидаем, кашидаем.	Мы стоим под твоим флагом.
Зинда бош, эй Ватан, Тоҷикистони озоди ман!	Да здравствует моя Родина, мой свободный Таджикистан!
Барои нангу номи мо	Наша честь и достоинство,
Ту аз умеди рафтагони мо нишонаӣ,	Ты символ надежды наших предков
Ту баҳри ворисон ҷахони ҷовидонаӣ,	Ты вечный мир для сыновей твоих,
Хазон намерасад ба навбаҳори ту,	Твоя весна никогда не закончится,
Ки мазраи вафо бувад канори ту, канори ту.	Мы по-прежнему верны тебе.
Зинда бош, эй Ватан, Тоҷикистони озоди ман!	Да здравствует моя Родина, мой свободный Таджикистан!
Ту модари ягонаӣ,	Ты мать для всех нас,
Бақои ту бувад бақои хонадони мо,	Твое будущее это наше будущее,
Мароми ту бувад мароми ҷисму ҷони мо,	Твой смысл, смысл нашей души и тела,
Зи ту саодати абад насиби мост,	Ты всегда даешь нам вечной счастье,
Ту ҳастиву ҳама ҷаҳон ҳабиби мост, ҳабиби мост.	Благодаря тебе, мы любим мир, мы любим мир!
Зинда бош, эй Ватан, Тоҷикистони озоди ман!	Да здравствует моя Родина, мой свободный Таджикистан!

Таджикские философические стихи (Омар Хаям)

Асрори азалро на тудониву на ман,
В-ин ҳарфи муаммо на ту хонниву на ман,
Ҳаст аз паси парда гуфтугуи ману ту,
Чун парда биафтад, на ту мониву на ман.

Гар як нафасат зи зиндагони гузрад,
Магзор, ки ҷуз ба шодмони гузарад.
Зинҳор, ки сармояи ин мулки ҷаҳон
Умр асту бад-он сон гузарони гузарад.

Онон ки куҳан буданду онон ки наванд,
Ҳар як паи якдигар якояк бишаванд,
Ин мулки ҷаҳон ба кас намонад ҷовид,
Рафтанду равему боз оянду раванд.

Ё раб, ту гилам сириштаи ман чи кунам?!
Пашму қасабам ту риштаи ман чикунам?!
Ҳар неку баде, ки аз ман ояд ба вуҷуд,
Ту бар сари ман набиштаи ман чи кунам.

Ҳаргиз дили ман зи илм маҳрум нашуд,
Кам монд зи асрор ки маълум нашуда,
Ҳафтоду ду сол фикр кардам шабу руз,
Маълумам шуда, ки ҳеҷ маълум нашуд.

Барзезу махур ғами ҷаҳон гузарон,
Биншину даме бо шодмонӣ гузарон,
Дар табъи замона гар вафое будӣ,
Ҳаргиз ба ту навбат нашудӣ аз дигарон.

Афсус ки номаи ҷавонӣ тай шуд,
В-он тозабаҳори зиндагонӣ дай шуд,
Он мурғи тараб, ки номи буд шабоб,
Афсус надонам, ки кай омадау кай дай шуд.

Стихотворение в честь Матерей на Таджикском языке

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар,
Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар.

Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон,
Ангезаест шояд аз аллаҳои модар.
Гар шеъраке сурудам аз буду аз набудам,
Дар тинатам сиришта сӯзу навои модар.

Оғози офариниш дар раҳми ӯст, з-ин рӯ
Сад достон барояд аз як ҳиҷои модар.
Ман як нафас набошам бе ёди зоти қудсаш,
Аз сарсупурдагонам, ҷонам фидои модар.

Аз сатвату зи шуҳрат гар бар фалак занам сар,
Таъзим мекунам боз дар пеши пои модар.
Хира бар он касонам, к-аз хештан ризоянд,
Як бор ношунида ҳарфи ризои модар.

Ғофил аз он, ки хуршед аз Шарқ барнахезад,
Бошад тулӯъгоҳаш аз хокҷои модар.
Гардун сафо надорад, чашмаш зиё надорад,
Гар дар замин набошад нуру зиёи модар.

Дунё бақо надорад, аммо ба рағми сад марг
Бошад бақои олам маҳзи бақои модар.
Монад замин зи сайрон, афлок ҳам зи даврон,
Гар як нафас наҷунбад дасти сахои модар.

Дунё чи норасо буд, ҳастӣ чи носазо буд,
Халлоқ гар намебуд меҳри расои модар.
Тобад замини паҳно чун дашти хушксоре,
Ашке агар нарезад аз дидаҳои модар.

Як ахтаре нарахшад дар тоқи чархи мину
Бе шӯълаи нигоҳи толеънамои модар.
Беинтиҳост дунё аз он, ки сӯи некӣ
Ҳеҷ интиҳо надорад ҳеҷ ибтидои модар.

Ҷуз чордарди зодан дарди дигар нахоҳад
Аз чор самти дунё ояд садои модар.
Шоҳу гадо намонда дар аҳди мо, валекин
Мурданд ҷумла шоҳон охир гадои модар.

Ғамхору ғамшарикон аз мӯи сар зиёданд,
Аммо ба рӯзи сахтӣ холист ҷои модар.
Гар шоирони олам якҷо мадеҳа гӯянд,
Як байт ҳам наарзад андар санои модар.

Аз мармару забарҷад гар пайкара тарошанд,
Кай мекунад таҷассум ранҷу анои модар.
Фарзандони хомаш кайҳонкушоӣ карданд,
Аз як нигоҳи дилкаш ё дилкушои модар.

Тифлони ғарқи ганҷаш дарёфтанд охир
Дунё ҷаве наарзад андар баҳои модар.
Оламситонаконаш, гарданшикастагонаш
Рафтанд, чун шикастанд аҳду вафои модар.

Дар ҷангҳои дунё уммедҳош мурданд,
Ҷовид лек зиндаст уммедҳои модар.

Дарду балои дунё бигрифт модари зор,
Нагрифт лек дунё дарду балои модар.
Гоҳо ҷафо кунад то одам шавем, илоҳо,
Дигар ҷафо намонад ғайр аз ҷафои модар.

То як шаванд халқон дар зери чархи гардон,
Бинед, яккатозон қадди дутои модар.
Ғамноку хокбарсар з-онам, ки ҳафт дарё
Аз гиря чун нахушкад рӯзи азои модар!?

******
Замину осмони ман туӣ модар, туӣ модар,
Ҷаҳони беканори ман туӣ модар, туӣ модар.
Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш,
Ягона меҳрубони ман туӣ модар, туӣ модар.
Диламро дар ҷаҳон ҷуз ту касе беҳтар намедонад,
Беҳин ҳамдостони ман туӣ модар, туӣ модар.
Зи рӯят нур меборад ба рӯи зиндагониям,
Чароғи дудмони ман туӣ модар, туӣ модар.
Забони мардумӣ омӯхтӣ, на дарси сарфу наҳв,
Ҳам устоди забони ман туӣ модар, туӣ модар.
Гарам шоир намезодӣ, куҷо ман шеър мегуфтам?
Ғазалҳои равони ман туӣ модар, туӣ модар.
Суруди аввалини ман, суруди охирини ман,
Суруди ҷовидони ман туӣ модар, туӣ модар.

Модариҷон чашму абрӯи туро пазмон шудам,
Аз дуриҳо шӯълаи рӯи туро пазмон шудам.
Хоб мекардам ба роҳат дар сари зонуи ту,
Дуру марҷон мондаву зонуи туро пазмон шудам.

Фарзанд давоми умри инсон бошад,
Нерӯи дилу ҳаловати ҷон бошад.
Модар чу дарахтест дар ин боғи ҷахон,
Бигзор ки мевааш фаровон бошад.

****
Модар модаро ганҷи бебаҳоям ту будӣ
Зи ҳар офату бало роҳи раҳоям ту будӣ
Ҳар қатраи шири ту дарёи беканорам шуд
Ҳар лавзи ширинат боми ду ҷаҳонам шуд
Аллаҳои шабҳо гуфта ҳам қиссаи ширинат
Аз чашмам наравад ҳеҷ шабҳои бедориат
Модар бишав аз ман ризо ба амри парвардигор
Монда буди як рӯза ин писарро ту Ёдгор
Сари қабрат омадам бо ду зону нишастам
Ту зери хокию ман рози худ бигуфтам
Ба ҷой овард хоҳишатро он хоҳарат ай модар
Ба ҷойи ту модар шуд ба ҷонам буд баробар
Қадри бемодари надоштам то он ки холаам буд
Қадрдону меҳрубон ба ҷои модарам буд
Ту ҳам рафти холаҷон холи ҷойи модар шуд
Дунё ҳама торик бар пеши назар шуд

*******
Аё модар туи бахти ҷавонам
Аё модар туи тахти равонам
Туи дард ошнову меҳрубонам
Ҳамеша бо ту бошам бо ту монам
Муборак модари ҷон рӯзи идат
Муборак бод ҳар субҳи саидат.
Туи модар нигини зарҳали ман
Ту ҳам болини ҳам бистари ман
Надорам аз ту модар рози пинҳон
Ҳамеша ғамгусори дар бари ман
Муборак модари ҷон рӯзи идат
Муборак бод ҳар субҳи саидат.
Аё модар нидои туст бар ҳақ
Аё модар ризои туст бар ҳақ
Бароят тӯҳфа аст ин шеъри садбарг
Ки ҷаннат зери пои туст бар ҳақ.
Муборак модараи ҷон рӯзи идат
Муборак бод ҳар субҳи саидат.

***
Оча очае ба рӯят зорам очае,
Дар мулки ғарибиҳо чи хорум очае,
Сад сол гузара ба қадри меҳрат нарасам,
Бархезу бубин, ки бар чи ҳолум очае.

Очам ба дара, руймоли очам ба дара,
Эй вой, ки худо ба пеши очам бибара,
Як лаҳзае сар ба рӯи зонуш монум,
Дилум бигира қарор, хобум бибара.

Э очаи ҷон шири ҳалолата бубахш,
Шабҳои нахобидаи бедорта бубахш,
Ман дар ғами ишқ зи ҳолат мондам бехабар,
Фарзанди ба дарди ишқ беморта бубахш.

***
Зиндагони лазаташ дар ибтидою интиҳост,
Ё лаҳад ҷои фароғат ё канори модараст.

Ду биҳиште доштам, дар рӯзгори хештан,
Батни модар он якеву дигаре домони ӯ.

Модар, модар, ба ҷон баробар модар,
Хуршеди сабоҳи меҳрпарвар модар.
Хуршеде, ки ҳар саҳар барояд ба ҷаҳон,
Аз боиси ман доду қайсар модар.

Диле дорам, ки навкар мешавам ман,
Асири пои модар мешавам ман.
Агар модар ба фарзанди нагирад,
Дар ин олам қаландар мешавам ман.

Биҳиште доштам эй дил даме дар домани модар,
Фурӯзон гаштаам эй дил зи чашми равшани модар.

Вақти тифлӣ, вақти роҳ омӯхтан,
То наафтад, дошт ӯ аз домани ту.
То намонад дасту пои баста дар гаҳвора танҳо,
Дошт ӯ аз домани ту вақти ҷое рафтани ту.

Боз медорад зи домони ту, модар,
Гарчӣ акнун гурзбардоранд ӯро дастҳо.
Гарчӣ натвонӣ ту акнун роҳ гаштан по ба пояш,
Гарчӣ натвонӣ шуморидан қадаммонии ӯро.

Боз медорад зи домони ту, модар,
Кӯдаки бо ранҷҳо, бехобиҳо парвардаи ту.
Кӯдаке, ки як замоне чорпоя роҳ мерафт,
Ин замон соҳиб шуда бар зиндаю бар мурдаи ту.

Боз медорад зи домони ту, модар,
То нагирад доманат аз дасти ӯ дасти хатар…

Стихи про любви на Таджикском (Шеъри ошиқи)

Ман хешро ҳанӯз ба хуби надидаам,
Ҳарчанд то ба кӯи балоғат расидаам.
Ман мастам ончунон зи майи ноби Мавлавӣ,
Себе зи боғи шоири аммо начидаам.
Бар қоғази сапеди суханҳои ман нигар,
Тасвири шеьру шоириямро кашидаам.
Дар пушти пардаҳои сукутофарини шаб,
Таьми лабони талхи ҷудои чашидаам.
Ман бо умеди дидани як субҳи интизор,
Пирохҳани шабони сияҳро даридаам.
Дар пушти кӯҳи фосила мехонадам касе,
Акнун садои даьвати ӯро шунидаам.
Ин батни хома холи шуд аз бас фишурдамаш,
Аммо ба ҷойи хома ман худро чакидаам.
Эй шеьр чун ту ойинаи ҳастии мани,
Ойинавор бош, туро баргузидаам.

Азизам ҳарчи кардӣ ман накардам,
Зади оташ ба ҷонам дард накардам.
Зади оташ миёни дӯсту душман,
Ҷудоиро ту кардӣ ман накардам.

Вақте, ки Худо тан офарид,
Аз барги гул зан офарид.
Эҳсоси ошиқ шуданро,
Ба хотири мард офарид.

Ҷавони ин баҳори умри одам,
Ҷавони бигзарад ба шодию ғам,

Фаромуш кун симоямро,
Ҳама меҳру вафоямро.
Наёри бар забони хеш,
Ки ман ёри ту будам пеш.

То нима шабҳо эй моҳутобам,
Кунам туро ёд эй ёри ҷонам.

Ду дидaам дар раҳат поянда гаштаст,
Ду дастам бар дуо бардошта гаштаст.
Ду поям бе танам сӯят шитобад,
Дилам андар фироқат ашк борад.

Хумори хандаат ояд шабу рӯз,
Дилам бечоратар гардад рӯз аз рӯз.
Дилам хоҳад садои ширини ту,
Ду чашмам зори рухсори гули ту,
Гуло то кай намеои ба пешам,
Ман аз дурии ту бишкаста гаштам.
Дило! Ҷоно! биё наздам биё тез!
Ки ман сабре надорам то хазонрез!

Шабе аз сӯзи дил гуфтам қаламро
Биё таҳлил кун дарди диламро
Қалам гуфто: Бирав бечора ошиқ
Надорам тоқати ин гуна ғамро

Ҳамеша ёди рӯят мекунам ман.
Ту гул ҳастиву буят мекунам ман.
Агар сад ёри ҷони дошта бошӣ,
Фидои тори муят мекунам ман.

Вақти рафтан ҷои зистан ёди рӯят мекунам
Баҳри дидан бори охир орзуят мекунам
Гар расад рӯзи қиёмат сар бурун орам зи хок
Бар умеди гуфтугӯят ҷустучӯят мекунам

**************************
Ман намегӯям ки маро дӯст дор
Ман намегӯям шав ба роҳам интизор
Аз хиёбон то ба чашми одамон
Ман намегӯям қадам бар ман гузор.
Номи некӯи ту бас бошад маро
Ёди дилҷӯи ту бас бошад маро
Зинда бошӣ гоҳ-гоҳ аз дур ҳам
Дидани рӯи ту бас бошад маро

Нигоҳат мекунам нигоҳ надорӣ.
Ошиқат манам парво надорӣ.
Ошиқ ба туӣ бепарво шудам,
Дар ишқи ту месузаму хабар надорӣ.

Овози туро зи сад ҷаҳон мешунавам.
Бо гӯшу дилу гӯши ҷон мешунавам.
Овози ту гар зи боғи гулҳо ояд,
Аз байти садои булбулон мешунавам.

Аз куча гузар ман аз барои ту кунам.
Назарро ба чашмони сиёҳи ту кунам.
Дидам,ки миёни сад кас нишастаи,
Сад касро салом ман аз барои ту кунам.

Суруди нотамоми ман туи ту.
Ҳаёти бардавоми ман туи ту.
Ба гардуни хаёлам эй азизам,
Ҳамеша моҳи тобонам туи ту.

Ғам махур ошиқ, ки ғамхорат манам.
Ин ҷаҳону он ҷаҳон ёрат манам.
Гар надори рӯз ту парвои ман,
Шаб биё эй ёри шаб ёрат манам

Хусни ту саргарми савдои дилам бошад,
Азоби меҳри ту дар мавҷи дарёи дилам бошад.
Дигар асло намехоҳам касеро ман ба ғайр аз ту,
Илоҳо меҳри ту оғозу анҷоми дилам бошад.

Навои ишқи мо ноҷур монад,
Чароғи бахти мо бенур монад.
Надонистем қадри якдигарро,
Ду дасти мо бурун аз гӯр монад.
****************************
Ба пеши рӯ фақат рӯи ту бинам.
Фақат ёди ту ояд бар сари ман.
Дарин мулки калон ҳар ҷо,ки боши,
Суроғат мекунам эй ******* ман.

****************************
Баҳорамро зимистон карда рафтӣ.
Ҳаётамро шабистон карда рафтӣ.
Ҳаётам бо ту буд ширину рангин
Чаро онро ғамистон карда рафтӣ.

****************************
Намегӯям ту хушрӯи азизам,
Намегӯям ту дилҷӯи азизам.
Фақат ман як сухан дорам,
Туро ман дӯст медорам.
****************************
Тоҷикдухтар,чи гуна чашмон дорӣ,

Азизи ман биё беморам имшаб
Ситора дар само мешморам имшаб.
Ман ки мурдам зи ғам парво надори.
Туро ман бар Худо меспорам имшаб.

Туро бар сина ҷо кардам ба ҷонам ошно кардам.
Маро аз худ бадар карди Худо ҳофиз.
Ало ай раҳнамои дил маро афканда пой бар гил.
Раҳи худро дигар карди Худо ҳофиз.

Тарки ёрӣ кардиву ман ҳамчунон ёрам туро.
Душмани ҷониву аз ҷон дусттар дорам туро.
Гар ба сад хори ҷафо озурда сози хотирам.
Хотири нозук ба барги гул наёзорам туро.
*******************************
То ту ба додам мерасӣ, оҳам ба кайвон мерасад,
То ту ба қадрам мерасӣ, умрам ба поён мерасад.
То ёри роҳам мешавӣ, аз роҳ берун мешавам,
То мушкил осон мекунӣ, сад марги осон мерасад.
То ёд меорӣ зи ман, бе ёд меафтам зи дард,

Пазмони туам, вале ту пазмони дигар.
Қурбони туам, вале ту қурбони дигар.

Чун ноз кунӣ, ба ҷону дил мақбулам,
Ҷонони манӣ, вале ту аз они дигар.

Бо ёди ту шаб, рӯз ба фармони туам,
Аммо ту чаро барои фармони дигар?

Имшаби ман боз бе оғӯши ту,
Андар оғӯши садоқат мурд, мурд.
Ишқи ман ҷовид бимонад, то абад,
Меҳри ту андар хиёнат мурд, мурд.

Менависам бар китоби чашми ту.
Бо қаламҳои нигоҳи гарми хеш.
Беҳ зи чонам дусттар дорам туро,
Мефишонам пеши поят қалби реш.

***********************
Дар оғӯшат бисӯзон оташи ман,
Ба шарте синаат оташ бидорад.
Магар дар синаат хоҳиши ҷонсӯз,
Бароям ҳар чӣ хоҳам, он чӣ дорад?

*****************************
Ҳуруфи ишқро дар дафтари ғам,
Паси ҳам чида-чида зор гирям.
Намояд нақши руйи ёри саркаш,
Қаламро баҳри ҳадя месупорам.

*****************************
Ҳалқа месозад миёнатро ба шавқ гар ёри ту,
Ёд овар, ҳалқаҳои муйи ту дар гарданам.
Гар бубахшӣ накҳате дар бистари ӯ аз висол,
Ёд овар, дар ҷудоиҳо ба фурқат мурданам.

Бусаҳои ёр хушкид дар лабонам, бок нест,
Сабз гардад боз рӯзе бусаҳои дигаре.
Зиндагӣ бо созҳояш, сӯзҳое дар бағал,
Аз балое бигзарам, ояд балои дигаре.

Чашм то барҳам задам, умрам зи сӣ бигзаштааст,
Гарчӣ дидам лаззате як, даҳ азоб омад мудом.
Боз ман навмед не, навмед шайтон асту бас,
Роҳи хуршедам бипоям, рӯзҳо то пайки шом.

Синаат болини ман буд, ин ки ин дам бе ман аст,
Инакам, болини ёри дигарат шуд, бок нест.
Боз поён мешавад ин шоми беболиниям,
Ҷуз Худо дар ин ҷаҳон аз тухми Одам тоқ нест.

Ассалом эй ишқи поки ҷони ман,
Дуруди бепоён бар булбули хушхони ман.
Ман ошиқи танҳо туям эй ҷони ман,
Ошиқи дигар шавам бимирам ҷону ҷонони ман.

Он абрӯву ҷамоле, ки турост,
Он суханони ширине, ки турост.
Чун бингарам бар дигарон наёбам
Ҳеҷ, он зебоие, ки мисли турост.

Он касе, ки ман хоҳам ту боши,
Он касе, ки ман дуст дорам ту боши,
Дар ин дунё ҳар чи хоҳад дили ман,
Он касе, ки хоҳад дили ман ту боши.

Ҳар гаҳ, ки туро бинам дилам гуяд ишқ,
Номат бар забон орам дилам гуяд ишқ.
Ҳар шому саҳар дар фикри туям ман,
Дар куҷое, ки набошам дилам гуяд ишқ.

Ман мехонам барои шумоён эй дӯстон,
Ман мехонам барои шумоён эй ошиқон.
Барои хурсандии шумоён эй Тоҷикон.
Ишқи худро мегӯям бар шумо эй рафиқон.
Ман ошиқаму ошиқ хоҳам буд ҳамеша,
Бо ишқи худ созам, ошиқ шуморо эй азизон.
Гӯш кунед ин ишқрову халоват баред,
Якҷоя бо маҳбубатон даст ба қарсақ баред.

Зиндаги бе ишқ ба ман чи бошад?
Зиндаги бе ҷони ширин чи бошад?
Гар ҳазор сол умр бинам ман,
Зиндаги бе ёри ҷонон чи бошад?

Ман ошиқи туям, ту хабар надори,
Дар ҷустуҷӯи туям, ту хабар надори.
Ҳар шабу ҳар рӯз дар фикри туям ман,
Охир дилдодаи туям, ту хабар надори.

Мардум аз суханони ту ба ханда оянд,
Ошиқон аз нигохи ту ба ханда оянд.
Ҳар кас ки ба чеҳраи хандонат бингарад,
Дар гиря бошанд ҳам ба ханда оянд.

Шеъри ман барои туст эй _____________,
Ишқи ман барои туст эй _____________.
Гар ту дӯст дори маро аз таҳти дил,
Ҷони ман фидои туст эй _____________.

Ҳамчун ту ман дигар ёр надорам,
Ошиқи туяму бар дигар кор надорам.
Туро меҷӯяму ҳамеша фикрам бо туст,
Монанди ту гули зебои бехор надорам.

Стихотворение о Новом году (Соли нав)

Соли нав омад,
Шоду ғазалхон,
Табрик созем,
Онро рафиқон,
Имруз рузӣ,
Якуми январ,
Рузи муборак,
Рузи мунавар.

Стихи для Гулбазма

Гул дар болои машина,
Ман туро дидам дина,
Шудам ошикат бобуна,
Карди сарма девона

Прочие стихи про гулбазм >>>

Стихи про навруз на Таджикском >>>>

Муборак бод Наврӯз бар тоҷику бар тоҷикистонӣ,
Азизони дилу дида, муборак иди орёнӣ,
Расидем боз бар Навруз, ба соли нав, ба рӯзи нав,
Дар ин дунёи бераҳму дар ин дунёи сарсонӣ,
Илоҳо Иди Навруз чун сарҳаде бошад ба самти нек,
Орову тор бахшад бар ҳаёти ҳар яки Шумо,
Руҳи болидаву ҳам шодӣ бахшад иди осмонӣ.
Намо бахшад, наво бахшад, ба ҳар қалбе даво бахшад,
Озодиву адолат бишкуфад дар хоки Сомонӣ.
Муборак Рузи Нав ай тоҷику, ай тоҷикистонӣ,
Азизони дилу дида, муборак иди орёнӣ!

Источник

Стихи на таджикском языке

Аз комати базеби ту шуд,кучахо шахр хушруй
Он чое,ки кадамзани ту он чой мешавад хушруй
Бо сояи ту меравам оё ба куйи бахти худ,
Оё рузи шоди бинам гайр аз рузи сахти худ,

Азизон аклро вайрон кунад ишк,
Бисузон синаро бирён кунад ишк.
Азизон ишкбози кори шер аст,
На хар як кудаки нодон кунад ишк.

Рафти зи барам эй гули раънои бахорам.
Монди ту ба дил догу аламхо ба канорам.
Чун муи сиёхат хама рузам намуди шаб.
Чун зулфи парешони ту гум гашт карорам.

Туро гуфтам, ки ман ёри ту мешам,
Дар ин олам харидори ту мешам.
Агар дасти паризоде бигирам.
Якин донам, ки ман зори ту мешам.

Ту рафти олами хасти дигар шуд.
Дили девонаям девонатар шуд.
Чунон аз дарди хичронат гиристам.
Замин дар зери по аз гиря тар шуд.

Дар сабзаи рӯ гулоб мепошӣ ту,
Дар барги лаб атри ноб мепошӣ ту.
Борони баҳори сунбулат аз атр аст,
Атре,ки ба мисли об мепошӣ ту.

Дилам хохад хамеша мунису гамхори ман боши.
Тасаллои дили хунгаштаи афгори ман боши
Ба зери хоки пои ту кунам чонро нисор эй гул.
Агар боре табиби синаи бемори ман боши.

Ин зулфи мусалсалат балои дили ман,
Ин холи лабат укдакушои дили ман.
Ман дил ба ту додам,барои дили ту,
Ту дил ба касе мадех,барои дили ман.

Марав аз ман ки бо ту меравад дунёи рангинам,
Марав аз ман ки бо ту меравад дунёи ширинам.

Дилам аз ишки ту афгор гашта.
Чу кохе бар тани девор гашта.
Зи сели ашки ман девори богат.
Фитода дар замин хамвор гашта.

Ёри ман хуб асту аммо расму оинаш бад аст.
Бо бадон хуб асту бо некон бад аст инаш бад аст.
Менишинад маслихатро бо ракибон мекунад.
Маслихат хуб асту аммо маслихатчиаш бад аст.

Ман гиёхи навбахорам шамси тобонам кучост?
Булбули шурида хастам богу бустонам кучост?
Лоласон дар калби ман доги гароне хуфтааст.
То бишуяд доги дил он абри найсонам кучост?

То чон дорам аз ту чудои накунам,
Чуз гайри ту бо кас ошнои накунам
Бо ваъдаву пайгоми ту шинам сад сол
Сад соли дигар аз ту чудои накунам.

Омадам то лахзае чашмам ба чашмонат занад.
Лаб ба лаб бигзораму мижгон ба мижгонат занад.
Бекарор аз чашми мастат ин дили девонаам.
Себи фикрам афтаду дар чохи домонат занад

Точикдухтар,чи гуна чашмон дори,
Пайваста ба даври у чи мичгон дори.
Чашмат охусту абруят тиру камон,
Сайде паи сайд ба сомон дори.

Ин рози нихониро ту гуфтиву ман гуфтам.
Ин дурри маъониро ту суфтиву ман суфтам.
Акси хама гамхоро чун доги дилозори
Аз дида ба сад хори ту руфтиву ман руфтам.

Он қадар хоҳам бароят сӯхтан
Чун чароғони шабони иди ту,
То биафзоям зи шеъри оташин
Шуълае бар оташи ҷовиди ту.

Умре, ки вафо кардам бар чабру чафои ту,
Дигар, ки чи хохам кард бар кисмати пешони.
Дар ишки ту дидам ман гавгои киёматро,
Чоне, ки ба лаб омад кай рафт ба осони.

Ин коса,ки ман бо лаби ту меорам,
Не аз паи шодию тараб меорам.
Чашми сияхи ту рузи ман кард сиёх,
Рузи сияхи хеш ба шаб меорам.

Ошикон аз дидаи дилдор хушнуданду лек
Даври хушкомии онхо он кадар бисёр нест.
Кимати моро шикасти бо хазор озори хеш.
Гарчи моро нисбати ту заррае озор нест.

Ман руи туро ба мохи тобон надихам,
Лаьли лаби ту ба дурру марчон надихам.
Лаьли лаби ту агар ба дастам ояд,
Қиммат хараму бахои арзон надихам.

Дигар ишку вафоятро нахохам ман начуям ман.
Гули бебуи богатро нахохам ман, набуям ман,
Сухан гуфтам зи бахри ту, аз ишки навчавониям,
Бароят шеъри ишкамро, нахохам ман нагуям ман.

Туи дармони дардам, эй гули ман,
Давои ранги зардам, эй гули ман.
Агар ои ба пеши гурам, эй мох,
Ба буят зинда гардам, эй гули ман.

Бароям мехрубоният кучо шуд?
Мухббатхои чоният кучо шуд?
Зи чашму руи ман, эй чони ширин,
Ду чашми осмоният кучо шуд?

Мухаббат ин кадар хорам намуди.
Бо як дидори у зорам намуди.
Надонисти муносиб ишки уро.
Чаро бар калби зорам чо намуди?

Дил дар хами зулфи дилбарон аст хануз,
Афсонаи ишк дар миён аст хануз.
Гуфтем,ки мову дил яке пир шавем,
Мо пир шудему дил чавон аст хануз.

Эй дил ки давидию давиди бас кун
Аз муи сарат сафеди диди бас кун
Хар чанд ки давиди аз паи лоларухон
Аз лоларухон чизе надиди бас кун

Агар дар хоб медидам гами рузи чудоиро
Хавас асло намекардам дар олам ишкбозиро

Алло ёрчон каду бастат маро кушт
Алло ёрчон каду бастат маро кушт
Илохо дар шаби хобам дарояд.
Ишора кардани чашмат маро кушт!

Агар сад сол ҳам ҷӯӣ, маро дигар намеёбӣ,
Шабу рӯзон худо гӯӣ, маро дигар намеёбӣ.
Ба роҳи ман чу пойандози махмал ҳар саҳаргоҳе
Ба сони сабза ҳам рӯӣ, маро дигар намеёбӣ.

Дил гадои дигареву ман гадои дигаре,
Дил адои дигареву ман адои дигаре.
Байни мову дил ҳамеша ҳарбузарби шавқҳост,
Дил фидои дигареву ман фидои дигаре.

Азизи ман биё беморам имшаб
Ситора дар само мешморам имшаб.
Ман ки мурдам зи гам парво надори.
Туро ман бар худо меспорам имшаб.

Туро бар сина чо кардам ба чонам ошно кардам.
Маро аз худ бадар карди худо хофиз.
Ало ай рахнамои дил маро афканда пой бар гил.
Рахи худро дигар карди худо хофиз.

Бурди дили ман аз ту чихо металабад,
Улфат ба дилу аз ту нишон металабад.
Сар то сари мисрахо як харфи бигир,
Аз аввали мисрахо хамон металабад.

Ошикам гар бо мани, гар бе мани,
Ошикам то он ки барнову пок.
Ошикам то хасти дар рӯи замин,
Ошикам то банда берунам зи хок.

Чи мекардам агар дар олами хасти намебуди,
Зи танхои хамемурдам ту гар бо ман намебуди,
Ман аз буи гулу овози булбул бехабар будам,
Ало эё ошики гулхо ту гар бо ман намебуди.

Манам як ошики дилбекарорам,
Ки мафтуни чамоли як нигорам,
Гули хушбуякам якто хамон аст,
Ба гулхои дигар коре надорам.

Гар бар сарам санг ояд дуст медорам туро.
Зиндаги гарт танг орад дуст медорам туро.
Зинадаги ранч дорад ранчхои бешумор.
Бо хазорон ранч ояд дуст медорам туро.

Шабхо зи гамат аз акл бегона шудам,
Девона шудам муниси парвона шудам.
Гамедоштам аз ишкаш як умра,
Баъди он шабхо бовай хам хона шудам.

Савганд ба Худо туро фаромуш накунам,
Гайр аз тани ту танеро огуш накунам.
Гар кибла шави суи ту намоз хонам,
Сад токии рангобаранг сарпуш накунам.

тарки ёри кардиву ман хамчунон ёрам туро.
Душмани чониву аз чон дусттар дорам туро.
гар ба сад хори чафо озурда сози хотирам.
Хотири нозук ба барги гул наёзорам туро.

То ту ба додам мерасй, оxам ба кайвон мерасад,
То ту ба kадрам мерасй, умрам ба поён мерасад.
То ёри роxам мешавй, аз роx берун мешавам,
То мушкил осон мекунй, сад марги осон мерасад.
То ёд меорй зи ман, бе ёд меафтам зи дард,

МУБОРАК ДОРАМ АКДИ НИКОХАТ.
МУБОРАК ДИЛБАРИ ЗЕБОИ МОХАТ.
МУХАББАТ ГАР ГУНАХ БОШАД АЗИЗАМ.
МУБОРАК БОШАД ИН РУЗИ ГУНОХАТ

Пазмони туам, вале ту пазмони дигар.
Курбони туам, вале ту курбони дигар.

Чун ноз кунй, ба чону дил макбулам,
Чонони манй, вале ту аз они дигар.

Бо ёди ту шаб, руз ба фармони туам,
Аммо ту чаро барои фармони дигар?

Имшаби ман боз бе огуши ту,
Андар огуши садокат мурд, мурд.
Ишки ман човид бимонад, то абад,
Мехри ту андар хиёнат мурд, мурд.

Менависам бар китоби чашми ту.
Бо каламхои нигохи гарми хеш.
Бех зи чонам дусттар дорам туро,
Мефишонам пеши поят калби реш.

Дар оғӯшат бисӯзон оташи ман,
Ба шарте синаат оташ бидорад.
Магар дар синаат хоҳиши ҷонсӯз,
Бароям ҳар чӣ хоҳам, он чӣ дорад?

Ҳуруфи ишқро дар дафтари ғам,
Паси ҳам чида-чида зор гирям.
Намояд нақши руйи ёри саркаш,
Қаламро баҳри ҳадя месупорам.

Ҳалқа месозад миёнатро ба шавқ гар ёри ту,
Ёд овар, ҳалқаҳои муйи ту дар гарданам.
Гар бубахшй накҳате дар бистари у аз висол,
Ёд овар, дар чудоиҳо ба фурқат мурданам.

Бусаҳои ёр хушкид дар лабонам, бок нест,
Сабз гардад боз рузе бусаҳои дигаре.
Зиндагй бо созҳояш, сузҳое дар бағал,
Аз балое бигзарам, ояд балои дигаре.

Чашм то барҳам задам, умрам зи сй бигзаштааст,
Гарчй дидам лаззате як, даҳ азоб омад мудом.
Боз ман навмед не, навмед шайтон асту бас,
Роҳи хуршедам бипоям, рузҳо то пайки шом.

Синаат болини ман буд, ин ки ин дам бе ман аст,
Инакам, болини ёри дигарат шуд, бок нест.
Боз поён мешавад ин шоми беболиниям,
Чуз Худо дар ин чаҳон аз тухми Одам тоқ нест.

Ошу нонат чун адо шуд, ошноят меравад.

Аз наво чун бозмондӣ, ҳамнавоят меравад.

Шоҳиди ранги муҳаббат ҳар нафас аз боғи дил,

Гул наёрӣ, дилбари гулгунқабоят меравад.

Марав аз ман ки бо ту меравад дунёи рангинам,
Марав аз ман ки бо ту меравад дунёи ширинам.

Он қадар хоҳам бароят сӯхтан
чун чароғони шабони иди ту,
то биафзоям зи шеъри оташин
Шуълае бар оташи ҷовиди ту.

Ман руи туро ба мохи тобон надихам,
лаьли лаби ту ба дурру марчон надихам.
лаьли лаби ту агар ба дастам ояд,
киммат хараму бахои арзон надихам.

туи дармони дардам, эй гули ман,
Давои ранги зардам, эй гули ман.
агар ои ба пеши гурам, эй мох,
Ба буят зинда гардам, эй гули ман.

Агар дар хоб медидам гами рузи чудоиро
Хавас асло намекардам дар олам ишкбозиро

Алло ёрчон каду бастат маро кушт

илохо дар шаби хобам дарояд.

ишора кардани чашмат маро кушт!

Агар сад сол ҳам ҷӯӣ, маро дигар намеёбӣ,
Шабу рӯзон худо гӯӣ, маро дигар намеёбӣ.

Ба роҳи ман чу пойандози махмал ҳар саҳаргоҳе
Ба сони сабза ҳам рӯӣ, маро дигар намеёбӣ.

Дил гадои дигареву ман гадои дигаре,
Дил адои дигареву ман адои дигаре.

Байни мову дил ҳамеша ҳарбузарби шавқҳост,
Дил фидои дигареву ман фидои дигаре.

Агар хохи гами дил бо ту гуям чо намеёбам,
Аг ар чое шавад пайдо туро танхо намеёбам.
Агар чое шавад пайдову ёбам ман туро танхо,
Зи шоди дасту по гум мекунам худро намеёбам.

Бусаҳои ёр хушкид дар лабонам, бок нест,
Сабз гардад боз рузе бусаҳои дигаре.
Зиндагй бо созхояш, сузхое дар бағал,
Аз балое бигзарам, ояд балои дигаре.

Гар бар сарам санг ояд дуст медорам туро,
Зиндаги гарт танг орад дуст медорам туро.
Зинадаги ранч дорад ранчхои бешумор.
Бо хазорон ранч ояд дуст медорам туро.

Шабхо зи гамат аз акл бегона шудам,
Девона шудам муниси парвона шудам.
Гаме доштам аз ишкаш як умра,
Баъди он шабхо бо у хам хона шудам.

Ман садкаи он касам,ки ошик бошад,
Бар чехраи сурхи лола лоик бошад.
Гар дар дили у шулаъи мехре набувад.
Дар мулки чахон ёри мунофик бошад.

Маро аз ман чудо дар дил мухабат.
Худоро бехудо дар дил мухабат.
Миени кучахои танги Ворух.
Равону норавон дар дил мухаббат.

Расид айёми гул боши гули ман.
Гули зардолуба монанди гули ман.
Миени кучахои танги Ворух.
Яке пайдо шави боши гули ман.

Чудо созад маро гар аз ту такдир,
Биё зи ман номае ёдовари гир.
Чун хар боре кушои сар ба сар хон,
Ки бинвисам ман онро аз дилу чон.
Варо хар гиз масузон эй дили ман,
Агар сузи бисузад манзили ман.
Хама розу ниёзи ман дар он чост,
Хаёту зиндагониям дар он чост.
Ту бурди бо нигохе аклу хушам,
Намесозам туро харгиз фароуш.
Бо акси ман ту бо диккат назар кун.
Ва аз хар харфи шеърам ёди ман кун.

Ин ишки синасуз,ки иньоми зиндагист,
Як FулFула дар олами ороми зиндагист.
ОFози у хуш аст,ки оFози бахти мост,
Анчоми у мабод,ки анчоми зиндагист.

Туро аз толеи худ кофтам ман,
Зи худ рафтам туро то ёфтам ман
Зи байти абруят таклид кардам
Суханро хамчу муят бофтам ман.

Туро чустам зи хусни навбахорон
Туро чустам зи даври рузгорон
Надонистам ки бошад ёри зебо
Насиби як касу доFи хазорон

Зи фикри ту дилам хокистарранг шуд
Чудои мисли бахри ногузар шуд
Ба едам бусаи лабхот намонад
Агар чашмони ман туро набинад

Дилам парвардаи Fамхои ишк аст,
Нигохам охуи сахрои ишк аст.
Вале бо ин хама ишкошнои
Намедонам кучо маьвои ишк аст.

Чашм бикшо,чашми зеборо бубин
Лахзаи дилхои шайдоро бубин.
Харчи мебини,намебини дигар
Чашми дил бикшову дуньёро бубин.

Зиндаги дарьёст,дарьё бигзарад
Ошики савдост,савдо бигзарад
Чун тамошои чахон як навбат аст
Навбати мову тамошо бигзарад.

Дар оFушам биё эй дилбари ман
Навозиш кун дили Fампарвари ман
Вагарна дар суроги ишки шоир
Пушаймон мешави баьди сари ман.

Макоми хеш то бишнохтам ман
Басо сар бохтам дил бохтам ман
Бисозам то бинои бахти худро
Басо бо зиндагони сохтам ман.

Ту дасти заргари ман зар надорам
Ту акли сарвари ман сар надорам
Ту хусни дилбари ман дилшикаста
Ту майрезию ман соFар надорам.

Навои ишки мо ночур монад
Чароги бахти мо бенур монад
Надонистем кадри якдигарро
Ду дасти мо бурун аз гур монад.

Мохтоб шавад, ки хардумон jура шавем,
Монанди ситора дар хаво Kуша шавем.
Ту дастаи гул шавию ман навданихол,
Шояд,ки ба як либос пушида шавем.

Диле гар хаст, умеди дилбаре хаст,
Саре гар хаст, умеди сарваре аст.
Гузашт имруз парвое надорем,
Дили мо пур, ки рузи дигаре хаст.

Ёр аз хама мевахои дуньёи бех,
Ёр аз падару модари бинои бех.
Ёре,ки накард акидаи мехру вафо,
Бисьёр Fамаш махур,ки танхои бех.

Хамеша ёди руят мекунам ман
Ту гул хасти буят мекунам ман.
Агар сад ори чони дошта боши
Фидои як тори муят мекунам ман

Эй ишк фаромушам макун ёдам кун,
Хокистари кучаат шудам бодам кун.
Гар бад бошам лаънати дунё бар сарам,
Гар нек бошам ягон-ягон ёдам кун.

Ты всегда в маём сердечке,
И все мысли о тебе,
Нет прекраснее на свете,
Чём мая любовь, к тебе любимый.

Маро аз зиндаги дилмонда карди
Зи рохи ишкбози ронда карди
Дуоят мекунам бо панч калима
Илохо мисли ман девона гарди

Аз ишки ту беморам ман
Дил хаставу афгорам ман
Чуз ту надорам ёр ман
Аз ман марав аз ман марав

Чоно биё ёри туям
Ёри вафодори туям
Аз нозанин зори туям
Аз ман марав аз ман марав

Ман ёри дилчуи туям
Аз ман марав аз ман марав
Дар хасрати руи туям
Аз ман марав аз ман марав

Бароям аввалин шахсе ту буди
Ки хандида назар карди ба руям
Зи дасти ман гирифтиву кушоди
Дари ишку мухаббатро ба суям

Мухаббат кори хар нодон набошад
Ки оташ чои дилсардон набошад
Агар ошик шуди мардона боши
Ки ишк аз они номардон набошад

Ба вакти хайру хуш бо руи хандон
Бигуфти хайр дастатро фишурди
Намедонам чаро хамрохат эй чон
Диламро бурдию манро набурди

Ману ту аз Fурури чашмбаста
Дари дилро ба руи хам бубастем
Дигархо ахд бастанду шикастанд
Ману ту ахди нобаста шикастем
Вале то зиндаам, то кисмате хаст
Дилам номи дил аз номи ту чуяд
Агар сад сол ояд хушксоли
Дилам чун лола аз ишки ту руяд.

Хар гохе бе ман бимони аз гами ман ёд кун
Бо хазорон нолаву фарёду шевон ёд кун
Ишки мо чун Fунчаи гул буду як хандиду мурд
Fунчаи пажмурдае бини ба гулшан ёд кун
Бе ачал кушти мухаббатхои ширини маро
Ёд кун он ошики нокоми худро,ёд кун!

Дар хушкию дар об туро мехохам
Бехоб ва ё хоб туро мехохам
Дарёи мухаббат ба дилам мавч задаст
Эй гавхари ноёб туро мехохам.

Гуноҳатро намебахшам,
Ки саргардони худ кардию рӯгардон шудӣ аз ман.
Гуноҳатро намебахшам,
Ки дар даврони мардон ёри номардон шудӣ аз ман.
Намебахшам гуноҳатро,
Гуноҳатро намебахшам.
Ки аз даргоҳи ишқи беғуборам дар ба дар рафтӣ.
Гуноҳатро намебахтам,
Ки аз гулҳои рангини баҳорам бехабар рафтӣ.
Намебахшам гуноҳатро,
Гуноҳатро намебахшам.
Ки бе ту ахтари иқболи ман дар авҷи гардун мурд.
Гуноҳатро намебахшам,
Ки бе ту дар дилам сад достони ишқи Маҷнун мурд.
Намебахшам гуноҳатро

ЗИНДАГИ БО ТУ БАХОР, БО ТУ БАХОР,
БЕ ТУ ХОРУ БЕ ТУ ХОРУ БЕ ТУ ХОР.
РАНГУ БОРЕ БО ТУ ДОРАД ЗИНДАГИ,
ЗИНДАГИРО НЕСТ БЕ ТУ РАНГУ БОР

ДАВЛАТИ МОВУ ТУ ИМРУЗ, ОШИКИ,
САРВАТИ МОВУ ТУ ИМРУЗ, ОШИКИ.
ХАР КАСЕРО ОШИКИ БУД НАВБАТАШ,
НАВБАТИ МОВУ ТУ ИМРУЗ, ОШИКИ

МАН ТУРО ДИДАН,НАМЕХОХАМ ДИГАР,
БО ТУ БИНШИДАН,НАМЕХОХАМ ДИГАР.
БАЪДИ ИШКУ ИШКВАРЗИХОИ ТУ,
ИШКВАРЗИДАН,НАМЕХОХАМ ДИГАР.

мо ошики ишкему дар чустучуи он аммо ишк аз мо гурезон мо мехохем ки ишки худро ёбем аммо зиндаги дар як лахза инро аз байн мебарад аммо ягона ишке ки фанонашаванда аст ин ишки осмони аст

Малохати лаби шумо на дар лаби фариштахо на дарлаби худо
Халовати лаби шумо на дар лаби фариштахо на дар лаби худо

Агар аз по фиканд имруз он рафтору комат хам.
Ки фардо барнахезам балки фардои киемат хам

Чи мекардам агар дар олами хасти намебуди,
Зи танхои хамемурдам ту гар бо ман намебуди,
Ман аз буи гулу овози булбул бехабар будам,
Ало эё ошики гулхо ту гар бо ман намебуди

Гуфтам,ки чихаст дар калби дилат гуфти вафо.
Гуфтам ки ба чи касам хури гуфти ба Худо.
Гуфтам, ки покаст туро ин калбу эмон.
Гуфти,ки чунон набошад агар курам кунад Худо.
Гуфтам чи дори бахрам эй чони ширин.
Гуфти,ки дуъо дорам бахрат пеши Худо.

Нест аз ошик касе девонатар,
Ишк аз савдои у кур асту кар.
Гар табиберо расад зин чун чунун,
Тафтари ишкро фуру шуяд ба хун.

Эй дуст ба дасти душманонам масупор
Гар мекушиам ба дасти хеш авлотар

Сари рохи туро гулзор кардам
Туро ай бевафо манн ёр кадам
Надонистам дили сангини туро
Гули умеди худро хор кардам.

Сари рохат давидам нола кардам
Назар бар рухи чун лола кардам
Гузаштиву накарди ту нигохе
Зи чашмам ашки хунро жола кардам.

Афсус,ки неку бад надони,
Дарди ману кадри ман надони
Ох аз туву бевафоии ту.
Мурдам зи гамии чудои ту.

Машав гамгин Ки ёрат бевафо шуд,
Бирафт у бо дигаркас ошно шуд
Сарат бошад ба Дуне токи бисёр
Тухам ёби бахуд ёри вафодор.

Хар су, ки рафтам, ба хавои ту рафтам,
Хар чо, ки будаам, ба хаёли ту будаам.
Хар гах шакарлабе ба касе кард гуфтугу,
Дар хасрати чавобу саволи ту будам.

Аз рашк сухтам,ба ракибон сухан макун
В-ар мекуни, барои худо, пеши ман макун
Дар орзуи як Суханам чон ба лаб расид,
Чонон, туро ки гуфт, ки бомо сухан макун

Мо хеч замона хеч дунё хама хеч,
Эй хеч зи бахри хеч бар хеч мапеч.
Дони, ки зи одами чи мемонад пас,
Мехрасту мухаббат асту боки хама хеч.

Ошикеро, ки гами дуст бех аз чон набувад,
Ошики чон бувад у, ошики чонон набувад.
Мурдан аз дусти эй дуст зи хинди омуз,
Зинда дар оташи сузон шудан осон набувад